“De schoonheid van de natuur is mijn inspiratie.“

De opkomst van smartphonecamera’s heeft het fotograferen een stuk toegankelijker en eenvoudiger gemaakt, en ik merk zelf dat ik steeds vaker naar mijn Samsung S23 Ultra grijp dan naar mijn Sony A7R3. De Samsung is namelijk een fantastische tool voor snelle, spontane huis-tuin-en-keukenmomenten, en de kwaliteit is doorgaans prima voor alledaags gebruik. Toch kan hij mijn Sony A7R3, een full-frame krachtpatser, niet vervangen als het om serieuze fotografie gaat, vooral wanneer ik foto’s wil printen op grootformaat. In deze blog deel ik mijn ervaring en overwegingen bij het kiezen tussen de twee camera’s.

De Kracht van de Samsung S23 Ultra
De Samsung S23 Ultra heeft meerdere camera’s, een hoge resolutie, en allerlei slimme AI-functies die het schieten van mooie foto’s moeiteloos maken. In de praktijk betekent dit dat ik met een simpele klik haarscherpe foto’s kan maken met mooie kleuren en details. Voor foto’s die ik op sociale media wil plaatsen, of momenten waar ik even snel iets wil vastleggen, is dit meer dan genoeg. De smartphonecamera past in mijn broekzak, is altijd binnen handbereik, en biedt kwaliteit die, zeker op een scherm, moeilijk te onderscheiden is van wat een ‘echte’ camera zou kunnen leveren.

Daarnaast biedt de Samsung S23 Ultra talloze functies die creativiteit stimuleren, zoals filters, AI-gestuurde bewerking, en nachtmodus voor het fotograferen in minder ideale lichtomstandigheden. Dit maakt de smartphone vooral handig voor gelegenheden waarin het gaat om de sfeer van het moment vastleggen, niet per se om perfectie.

Waarom de Sony A7R3 Onmisbaar Blijft
Ondanks de geweldige technologie van smartphones zoals de Samsung S23 Ultra, blijft mijn Sony A7R3 mijn favoriete camera voor professioneel werk en voor foto’s die ik op grootformaat wil afdrukken. Waar het verschil echt merkbaar wordt, is bij de beeldsensor en de diepte van details. De Sony A7R3 heeft een full-frame sensor met een hoge resolutie die ook in uitdagende omstandigheden meer details en scherpte kan vastleggen. Dit maakt een groot verschil wanneer je foto’s wilt uitvergroten zonder verlies van kwaliteit.

De Sony A7R3 biedt ook veel meer mogelijkheden op het gebied van lenzen en instellingen, waardoor ik meer controle heb over aspecten zoals scherptediepte, belichting, en dynamisch bereik. Voor portretten, landschappen en ander professioneel werk waar ik mijn eigen stempel wil drukken, blijft de Sony onverslaanbaar. Er zijn gewoon nog steeds momenten waarin een smartphone niet kan tippen aan de kracht van een high-end camera.

Wanneer Kies Ik de Samsung S23 Ultra en Wanneer de Sony A7R3?
Voor mij komt het neer op een simpele afweging: als ik gewoon even een moment wil vastleggen of niet zwaar wil tillen aan een cameratas, dan is de Samsung S23 Ultra perfect. Hij is snel, gebruiksvriendelijk, en de kwaliteit is voor de meeste digitale toepassingen meer dan goed genoeg. Het gemak van de telefoon weegt voor dit soort situaties zwaarder dan de absolute kwaliteit van een full-frame camera.

Maar voor die momenten waarin ik weet dat de foto’s een blijvende impact moeten maken of afgedrukt gaan worden, kies ik zonder twijfel mijn Sony A7R3. De extra moeite die het kost om de camera in te stellen en te dragen, weegt op tegen de ongeëvenaarde beeldkwaliteit en de controle die ik heb over mijn foto’s. Het blijft een balans tussen toegankelijkheid en kwaliteit.

Conclusie
Smartphonecamera’s hebben een lange weg afgelegd en zijn vaak perfect voor huis-tuin-en-keukenwerk, zoals spontane foto’s en sociale media. Maar als je foto’s wilt die bestand zijn tegen uitvergroting en bedoeld zijn om echt indruk te maken, dan blijft een full-frame camera zoals de Sony A7R3 onmisbaar. Voor nu blijf ik ze allebei gebruiken, elk met zijn eigen rol in mijn fotografie.

Vanmorgen zijn @ronmeijer.frl en ik weer terug gegaan naar dezelfde plek waar we afgelopen zondag ook gefotografeerd hebben.
De vorige keer was ten tijde van de zonsopkomst de zon niet te zien vanwege hardnekkige bewolking. Het leverde wel mooie mystieke foto’s op, maar we wilden toch ook de bloeiende heide bij een zonsopkomst met een heldere hemel fotograferen.

Vanmorgen leken de omstandigheden niet heel goed. Het zou wel onbewolkt zijn, maar aangezien de minimum temperatuur een paar graden boven het dauwpunt bleef was het de vraag of er mist zou zijn.

Mijn motto is: bij twijfel, gewoon gaan. Dus ging vanmorgen om 04.30 uur ging weer de wekker en stonden Ron en ik rond 05.15 uur weer bij de bloeiende heide van natuurgebied It Manderfjild.

De heide bloeit erg vroeg dit jaar. Normaal gesproken staat het overgrote deel van de heide pas twee weken later in bloei.
Voor mij is de bloeiende heide altijd het startschot om er weer eens lekker op uit te gaan na de zomer.
Na een periode van relatief weinig fotograferen hebben Ron Meijer en ik weer eens een afspraak gemaakt om er samen op uit te gaan.
Het was wel vroeg opstaan, want de wekker ging om 4 uur. Het was echter de moeite waard.
De omstandigheden leken fantastisch te worden, maar toen ik zondagochtend in alle vroegte naar de hemel keek, bleek het flink bewolkt te zijn.
Rond half vijf arriveerden Ron en ik op de plaats van bestemming in Bakkeveen.
Al snel zagen we dat er een mooie lage grondmist hing, wat natuurlijk een fantastische toevoeging is om heide te fotograferen.
Wat ook mooi is, is dat het niet persé zonnig hoeft te zijn om mooie heide foto’s te maken.
Bloeiende heide, mist en een mooie lucht geven een mystieke sfeer aan de foto. Weer eens wat anders!
Het was heerlijk om weer eens lekker in de natuur te zijn en alleen maar met fotografie bezig te zijn.
Op naar de volgende! Bedankt Ron!

Vanavond ben ik even lekker aan het uitwaaien geweest bij het Paterswoldsemeer.
Wat een heerlijke avond was het. Er stond een zacht briesje en de temperatuur was heerlijk aan het water.

Deze foto is gemaakt vanaf de parkeerplaats bij de Paalkoepel. Daar in de buurt is ook een jachthaven waar de zeilboten gedurende de zonsondergang allemaal naar terugkeerden.
Een prachtig gezicht.

Gisteravond was het de bedoeling dat ik met @ronmeijer.frl op noorderlichtjacht zou gaan. We hadden om 22.00 uur bij de gezonken praam nabij Wierum afgesproken.
Ron zou eerst nog even de zonsondergang bij de praam gaan fotograferen. Ik had daarvoor geen tijd.

Eenmaal op locatie aangekomen, zag ik Ron onder het slik bij de auto staan. Hij was vast komen te zitten in het slik en kon zich alleen los krijgen als hij uit zijn waadpak zou stappen.
Voor Ron was dat het einde van het fotografie avontuur. Zo zie je maar weer dat, ondanks je ervaring met het Wad, je toch nog verrast kan worden.

Voor mij begon de noorderlichtjacht pas. De activiteit van de zon was beduidend minder, maar het geduld werd beloond met prachtig paars noorderlicht boven de vuurtoren van Schiermonnikoog.
Voor mij was het missie geslaagd.